به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس، عبدالعلی غنجور قصرالدشتی، نقاش و مجسمه ساز و عضو انجمن مجسمه سازان زاده شیراز است. او که مردادماه 1351 در یکی از محلات شهر ادب و هنر پای به دنیا گذاشت در خانواده ای رشد و بالید که پدر و خواهر دستی در هنرهای تجسمی داشتند.

مجسمه صخره نوردان به بزرگراه حسین الهاشمی جان داد

قصرالدشتی که هم اکنون مجسمه صخره نوردان را در بزرگراه حسین الهاشمی با ابعاد بزرگ نصب کرده و گویا این کار باعث شده تا جانی دو باره به این مسیر حرکت اتوموبیل های شیرازی ها دهد، از کودکی استعداد ذاتی خود را بروز داد و از سال 1364 فعالیت هنری را به طور حرفه ای آغاز کرد. او نخست تجربه کردن و مطالعه سبک های هنری در زمینه نقاشی پرداخت و زیر نظر اساتیدی نظیر استاد شهریار زارع و استاد صابر به کسب مهارت و تجربه مشغول شد.

وی می گوید: ساخت مجسمه صخره نوردان یک سال بطول انجامید که در متریال آن استراکچر فلزی و فایبرگلاس استفاده شده و همچنین دارای ابعادی معادل دوبرابر اسکیل انسانیست اس و این اثر نماد پارک کوهستانی دراک میباشد که ویژگی ممتاز این اثر در دو مورد بیشتر قابل توجه بوده، اول اینکه همخوانی با لندسکیپ و محیط، که دقیقا برای همان فضا طراحی شده، دوم اینکه فیگور حرکتی درمتعامل با هم استثنایست که کار را متفاوت نموده است.

این استاد مجسمه ساز اظهار داشت: اجرای این اثر پایان یک فصل از آثار من میباشد و در آینده فصل جدیدی از کارهایم آغاز خواهد شد که کامل متفاوت از تولیدات هنری گذشته می باشد.

 قصرالدشتی بیان داتشت: پس از چندی در رشته نگارگری زیر نظر استاد علی اصغر تجویدی کسب فیض کرده و در طی این سالها در جشنواره های تجسمی متعددی شرکت داشته که حاصل آن تجربه های گرانبها و 22 تقدیر و لوح افتخار کشوری و مقام های برتر مجسمه سازی و مینیاتور را به دست آورده است. در همان سالها در کنار کسب تجربه به آموزش نیز مبادرت کرد و در سال 1380آموزشگاه رسمی خود را برپا کرد و هنرجویانی در رشته های تجسمی از جمله نقاشی، مجسمه سازی و مینیاتور پرورش داد.

سال 1381 در قالب گروهی منتخب از هنرمندان فارس با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد برای سفری تحقیقاتی به فرانسه اعزام شد که نقطه عطفی در تحول هنری این چهره هنری استان شد. پس از آن دوسال دوره تخصصی هنرهای تجسمی زیر نظر اداره کل توسط استادان دانشگاه تهران را پشت سر نهاد و پس از طی دوره تخصصی با همکاری استاد فدوی، مدیر موسسه هنرهای تجسمی تهران وارد دانشگاه هنرهای زیبا تهران در رشته مجسمه سازی شد و به تجربه آکادمیک در این رشته پرداخت.

یادگاران حجمی که در گوشه گوشه شهر دیده می شوند

او با بیان اینکه سال 1384 به شیراز بازگشت و آثار حجمی متعددی را از خود در سطح شهر به یادگار گذاشت، می گوید: از جمله آثاری که طی این سالها انجام گرفت طراحی و اجرای آبنمای میدان پارسه، تندیس خواجوی کرمانی، کریمخان زند، ملاصدرا، حافظ و سعدی به شکل سردیس و آثار دیگری که در شهرستان های مجاور از جمله مجسمه سنگی فردوسی در برازجان است.

قصرالدشتی که پس از این در سال 87 تصمیم گرفت برای آموزه های خود و کسب تجربه به لندن کوچ کند، می افزاید: چندسالی در اروپا به کسب تجربه در کارگاه های بزرگ مجسمه سازی پرداختم و آثاری نیز از خود به جای گذاشتم. در سال 91 نیز به زادگاه خود بازگشته و در سه سال گذشته در فضای متفاوتی آثار خود را خلق نمودم.

این هنرمند شیرازی آثار حجمی بسیاری در شیراز از خود به جای گذاشته که نماد سنگی صخره های مدرن واقع در لوپ پل جهاد صنایع، مجسمه فلزی و مدرن رهایی در چهارراه زمزم، مجسمه پست مدرن میرزای شیرازی پل معالی آباد، مجسمه کلاسیک صخره نوردان در بزرگراه حسین الهاشمی و مجسمه پست مدرن پرتره استاد عطروش از این دسته آثار است.

او که ساخت مجسمه مدرن خانواده در جزیره کیش را هم در کارنامه دارد، به طراحی و اجراهای خود هم اشاره کرده و می افزاید: صندلی خانواده و انتظار، سیمرغ درخت خشک باغ جهان نما با همکاری حمید عمادی در کنار آثار بسیاری در جزیره کیش و دیگر نقاط ایران از جمله این دست ساخته هاست.

قصرالدشتی که دل پردردی از برخورد مسئولین و متولیان شهر دارد، معتقد است که آثار فاخر بسیاری را طراحی کرده که علیرغم تایید و تصویب شورای هنر زیباسازی به دلایل پشت پرده و بی مسئولیتی ها، این آثار به اجرا نرسیده است.

مجسمه های فاخری که در شیراز مهجور مانده اند

وی نمونه هایی از این آثار را نام برده، می گوید: آبنمای میدان پارسه شیراز چندی است که در خاموشی به سر می برد و هیچ نگهداری شایسته ای از این اثر نمی شود. همچنین دیگر آثار فاخر که بدون نورپردازی صحیح و مناسب در شهر شیراز مهجور مانده اند. با این وضع و برخورد که متولیان میلی برای خلق آثارم نمانده و در حال حاضر می خواهم برای مدتی دور از هیاهو و حاشیه به تحقیق و تجربه تخصص خود بپردازم.

استاد قصرالدشتی درباره آنچه در فضای هنرهای تجسمی از جمله مجسمه سازی وجود دارد اشاره کرد و گفت: چندی است که افرادی کم تجربه شهر را جولانگاه تجربه و خطای خود کرده و مطامع مالی و تفکرات اقتصادی برای خود فراهم کرده اند، البته بی مسئولیتی و بی کفایتی بعضی از ارگانها هم در این بین بی تاثیر نیست. در یک کلام؛ شهری که مهد تمدن و فرهنگ و هنر ایران زمین است نباید جولانگاه بی تجربگی افراد کم تجربه باشد. امیدوارم در راستای اعتلا هنر ایرانی به ویژه در زادگاهم شیراز بتوانم گامی بردارم.

انتقاد قصرالدشتی از آثاری که پشت درهای بسته خاک می خورند

وی با کارنامه پرباری که دارد و حاوی ساخت مجسمه سمبولیک عروج شهدای 8 سال دفاع مقدس، مجسمه مدرن برنزی انتظار، مجسمه انتزاعی برنزی مادر، مجسه مدرن فرصت الدوله شیرازی از جنس فلز، مجسمه مدرن خلیج فارس، مجسمه های سیمرغ، خانواده، لیلی و مجنون است، در طراحی ورودی فرودگاه بین المللی شیراز با استفاده از فلز نمادی مردن از خود به جای گذاشته و آثار بسیاری آفریده که به گفته این هنرمند چیره دست پشت درهای بسته خاک می خورند.

قصرالدشتی در مورد انتخاب متریال آثار خود، باور دارد: سبک اجرا و طراحی اثر حجمی در انتخاب متریال تاثیرگذار است و من برای خلق آثارم از سنگ، چوب، فلز، فایبرگلاس و بتن استفاده می کنم. اما شهرداری و متصدیان زیباسازی شهر شیرلز به خاطر ارزان تمام شدن آثار حجمی را بیشتر با جنس فایبرگلاس سفارش می دهند که این بزرگترین دغدغه حال حاضر مجسمه سازان است، زیرا بیشتر از دو دهه دوام نمی آورد، بدین خاطر در آینده آثاری از هنرمندان این شهر آنچنان باقی نخواهد ماند. متاسفانه مسئولان درک کاملی از خلق اثر هنری و ماندگاری و حفظ آن ندارند.

وی دلایل مهم انزوای هنرمندان تراز اول را نیز مورد اشاره قرار داده، می گوید: بی توجهی به نظر کارشناسان هنری، انتخاب هنرمندان کم توان در خلق آثار حجمی شهری و انتخاب مواد غیرماندگار در خلق آثار مهمترین دلایل این گوشه گیری است.

تاوان بی تجربگی را شهری که پایتخت فرهنگ و تمدن است نباید بپردازد

قصرالدشتی به شیوه انتخاب هنرمند شایسته هم نقبی زد و معتقد است: در این باره باید رزومه هنرمند و توان اجرایی او توسط متخصصین کار مورد تایید قرار گیرد. از جمله توسط انجمن مجسمه سازان ایران. تاوان بی تجربگی ما را شهری که پایتخت فرهنگ و تمدن است نباید بپردازد.

وی ادامه می دهد: چند سالی است افرادی کم بضاعت از دریچه درآمد اقتصادی به این مقوله پرداختند و شهر را دستخوش آثار ضعیف و بی محتوا کرده اند. البته ناآگاهی شهرداری از موارد تخصصی به این موضوع نیز دامن زده است