به گزارش خبرنگار مهر، علی قصرالدشتی که سال گذشته با پرفورمنس آرت بزرگ «آفرینش» داستان خلقت را از «بیگ بنگ» تا فنا به واسطه نقاشی و حواس پنجگانه ارایه کرد در آستانه کاری دیگر بنام «زمین» قرار دارد.

این هنرمند شیرازی در حاشیه سخنرانی دکتر علیرضا خدادادی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران پیرامون تحلیل پرفورمنس «آفرینش»، به خبرنگار مهر می گوید: داستان موسیقایی این اثر که تلفیقی از موسیقی، اکشن پیتینگ و نور و بو است،  را خودم نوشتم.

وی با بیان اینکه در جریان ۴۰ دقیقه اجرای این اثر، اکشن پینتینگ، بو و برودت، داستان روایت می شود، حاصل این پرفورمنس را در تالار حافظ نقاشی می داند که ۸ متر طول داشت و جنبه های نقاشی آن در تاریکی مطلق و روشنایی متفاوت از یکدیگر است.

وی که با پاشش رنگ به همراه موسیقی «آفرینش» را رقم زد، می گوید: هنگام اجرای این اثر، رنگها در دست خالق آن ترکیب شده، در هوا پخش و روی بوم تحت تاثیر نیروی گرانش بر اساس اتفاق قرار می گیرند.

«آفرینش»؛ پرفورمنسی که نمونه مشابه نداشت

قصرالدشتی درخصوص ثبت ملی این پرفورمنس آرت توضیح می دهد: کاری که من کردم هیچ مرجع و منبعی از پیش نداشت و رد پای هیچ هنرمندی در آن نبود، یعنی در طول مسیری که بشر در هنر طی کرده هیچگاه این چنین در خلق اثر هنری نگاه نکرده بود و نمونه مشابه ای دیده نمی شود، بنابر این برای نخستین بار چنین کاری انجام گرفت.

وی درعین حال با توجه به آنچه در نمونه کارهای «مارینا آبراموویچ» هنرمند مفهومی دیده می شود، می افزاید: بدین شیوه که تمامی حس ها درگیر اثر شوند وجود نداشته و معمولا اکشن پینتینگ به همراه موسیقی بوده است در حالیکه همه این کارها را خودم طراحی کردم و ۵ حواس را درگیر این اثر کردم.

وی در ادامه می گوید: ۵ دی سال ۱۳۹۶ که این اثر اجرا شد، دکتر خدادادی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران پس از یکسال که اثر را بازبینی کرد به اهمیت این پرفورمنس پی برد و جذابیت، پیشرو و تک بودن آن را مورد توجه قرار داد، بنابر این تلاش کرد که توسط هیئت علمی دانشگاه تهران و اساتید آن ثبت ملی شود.

قصرالدشتی درعین حال با گلایه از اینکه در شیراز پرفورمنس «آفرینش» از سوی هنرمندان و افراد تحصیل کرده مورد توجه قرار نگرفت و به آن نپرداختند، می افزاید: بعضا این دوستان با اثر مواجه نشدند و برای دیدن آن نیامدند و اثر، مورد کم لطفی قرار گرفت.

وی به کشف این اثر توسط عضو هیئت علمی دانشگاه تهران برای ثبت ملی اشاره می کند و می گوید: دکتر خدادادی در پی این است که اثر یادشده ثبت ملی شود و مقاله در مورد آن نگاشته و برای پایان نامه های هنری به عنوان یک منبع و مرجع مورد استفاده قرار گیرد تا بتواند جای پایی برای آثار آوانگاردی باشد که دانشجویان می خواهند برای خلق اثر بکار بگیرند.

«The Earth» قدرتمندتر از اجرای «آفرینش» خواهد بود

قصرالدشتی با توجه به اثر جدیدی که درصدد ساخت است هم به خبرنگار مهر می گوید: خلق پرفورمنس «The Earth»(زمین) قدرتمندتر از اجرای «آفرینش» خواهد بود و بیشتر بر اساس متریال خلق می شود.

وی به بیان داستان پرفورمنس زمین اشاره می کند و می افزاید: زمین از آن هنگام که یک کوتوله سرخ در حال شکل گیری است در قالب این پرفورمنس روایت و در نهایت به خاطر خودکامگی بشر به سمت نابودی، خشکسالی، فقر و فلاکت کشیده می شود.

قصرالدشتی آثار خویش را حاوی پیام می داند و می گوید: معمولا آثاری که می سازم حاوی و هشدار می باشد و زمین یک اثر زیست محیطی است که امیدوارم جنبه های هنری و اطلاع رسانی آن تاثیرگذار باشد.

این هنرمند آوانگارد که به مناسبت ۱۹ دی ماه جاری، بزرگداشت خواجوی کرمانی به دلیل ساخت تندیس این شاعر قرن هشتم مورد تجلیل قرار گرفت، پیرامون اینکه آیا پرفورمنس آرت از سوی مردم مورد توجه قرار گرفته است، پاسخ می دهد: پرفورمنس یک هنر به روز است که جدیدا در کشور ما جسته گریخته به آن پرداخته شده و عموما پرفورمرهای ایرانی جای پای اروپایی ها می گذارند و آثاری ارایه می کنند که پیشتر ارایه شده است.

کشور ما در رشته پرفورمنس قدرتمند نیست

قصرالدشتی درعین حال عنوان می کند: هنرمندان ایرانی باید حرکتی را آغاز کنند که جای پای کسی نباشد و پیشرو باشد که این یک جسارت و رفتار جسورانه همراه با درک آکادمیک می خواهد؛ این در حالیست که در کشور چندین پرفورمنس آرتیست داریم که در قالب تئاتر، تلفیق موسیقی و تئاتر و... کار می کنند، اما اینکه بخواهیم ادعا کنیم کشور ما در رشته پرفورمنس قدرتمند هست، نه اینگونه نیست.

وی در پاسخ به اینکه جایگاه پرفورمنس در دانشگاه های هنری ایران می گوید: در دانشگاه ها این رشته تدریس می شود، اما از آنجایی که رفتار جسورانه ای از هنرجویان نیست و رفرنس های خوبی در دسترس ندارند، این جرئت و تلفیق بینارشته ای اتفاق نمی افتد، اما این کاری که گروه ما کرد می تواند قوت قلب و رفرنسی برای انجام کارهای آوانگارد بشمار آید.

قصرالدشتی درعین حال پرفورمنس را فاقد قالب خاصی دانسته و می گوید: برای اینکه بخواهیم یک کار متفاوت ارایه کنیم باید چندین رشته را تلفیق کنیم؛ همچنین اثر باید دارای پیام باشد و هنجارها و ناهنجاری های جامعه را بازگو کند.

این هنرمند بیان برخی هشدارها را با زبان تیز و برنده هنر کاربردی تر دانسته و می افزاید: شاید گاهی نیاز باشد فارغ از سخنرانی های معمول پیرامون ناهنجاری های جاری در جامعه با فرهنگ سازی دست به حل مشکلات زد، بنابر این وظیفه ما آرتیستهاست که از خوب و بدهای جامعه تاثیر بگیریم و بتوانیم جهان را به جلو پیش ببریم.

قصرالدشتی هنرمندان را لژیونرهایی می داند که می توانند جامعه را به سمت زیست بهتر و لذت بردن از زندگی سوق دهند و این وظیفه اصلی یک هنرمند است.